- Bəli, rayonun adının dəyişdirilməsi məhz komsomol təşkilatının təşəbbüsü ilə olub. Bir neçə ad təklifi olsa da, məhz Xətainin adı üzərində dayandıq. İlk təşəbbüslə biz rayon konfransında çıxış etdik, rayon konfransı yuxarı orqanlara müraciət etdi. 1988-ci ilin sonları, 1989-cu ilin əvvəllərində rayonun adının dəyişdirilməsinə nail olduq. 

- Hərəkata qatılandan, mitinqlərdə davamlı iştirak edəndən sonra komsomoldan uzaqlaşmaq və Xalq Cəbhəsinin üzvü olmaq qərarına gəldim. Ərizə yazıb komsomoldan uzaqlaşdım. Həmin dövrdə Zəlimxan Məmmədli Xalq Cəbhəsinin Xətai rayon şöbəsinin sədri idi. Bir müddət sonra iş yerimi Nərimanov rayonuna dəyişdim. Bu rayondakı Bakı Təmir-Tikinti Trestində mühəndis, sex müdiri işlədim. Nərimanova gələn kimi trestdə Xalq Cəbhəsinin özəyini yaratdım.

- Qarabağ müharibəsi başlandığı dövrdə hiss etdim ki, buna səssiz qala bilməyəcəm. Həm idmançı idim, həm də universiteti bitirəndə zabit rütbəsi almışdım. Fikirləşdim ki, könüllü gedib döyüşlərdə iştirak etməliyəm. 1990-cı ilin sentyabrında indiki Binəqədi rayon İcra Hakimiyyətinin binasında Milli Müdafiə Şurası yaradılmışdı. Onun 8 nəfərdən ibarət rəhbərliyi var idi. Bunlardan Etibar Məmmədov, Araz Əlizadə, Tahir Əliyev və Rəhim Qazıyev Xalq Cəbhəsini, 4 nəfər isə hakimiyyəti təmsil edirdilər. Mən 1991-ci ilin əvvəllərində hərbi əməliyyatların getdiyi bölgəyə yola düşdüm. Şuşa və Laçın da daxil olmaqla Dağlıq Qarabağın demək olar bütün bölgələrində oldum. Təxminən il yarım, iki il ərzində döyüşlərdə iştirak etdim və zədələr aldım. İndi bu barədə geniş danışmaq istəmirəm. Uğursuzluqlarımız da, uğurlarımız da oldu. Şuşanın verilməsi mənim orduda olduğum vaxta təsadüf edib. Amma qürur hissi keçirirəm ki, Ağdərənin, Gülüstan kəndinin, Goranboyun digər kəndlərinin azad olunması əməliyyatında mənim rəhbərlik etdiyim bölük də iştirak edib.

- Mən orduda olanda cəbhə hakimiyyətə gəldi. Mənə vəzifədə təmsil olunmaqla bağlı müxtəlif təkliflər gəlsə də, düşündüm ki, orduda qalmalıyam. İsgəndər Həmidovla yaxın münasibətlərimiz vardı. Onu daxili işlər naziri qoymuşdular. Ancaq fikirləşdim ki, hələ vətənə borcumu layiqincə yerinə yetirməmişəm. 1993-cü ilin yay aylarında ordudan tərxis olundum. Qayıdıb gələndən sonra da vəzifə götürmək istəmədim. AMİP-ə daxil olmaqla müxalifətə keçdim. Əslində, AMİP yaranan gündən bu partiyanın üzvü olmaq istəsəm də, Qarabağ uğrunda gedən döyüşlər buna mane olmuşdu. Belə ki, mən həmin vaxt döyüşlərdə iştirak edirdim və qanunla hərbi qulluqçular partiya üzvü ola bilməzdilər. Xalq Cəbhəsinin daxilində iki qrup var idi. Bunlardan biri demokratiyaya, digəri millətçiliyə üstünlük verən qrup idi. İsa Qəmbər birinciləri, Etibar Məmmədov ikinciləri təmsil edirdi. Mən də Xalq Cəbhəsinin Nərimanov rayon şöbəsinin məclis üzvü və özək sədri olanda ikincilərin tərəfdarıydım. Etibar Məmmədovla şəxsi münasibətlərimiz var idi. O məni qərargahda işlə təmin etdi. Partiyada tədricən irəlilədim, referentdən tutmuş şöbə müdiri, AMİP Siyasi Şurasının, Mərkəzi Şurasının üzvü seçildim. Ən sonra təşkilat məsələləri üzrə katib vəzifəsini tutdum. Bu post müavin səviyyəsində idi. 2003-cü ilədək bu partiyada aktiv fəaliyyət göstərdim.

- Bəzən keçirirəm. Desəm ki, keçirmirəm, bu, qeyri-səmimilik olar. İki cür peşmançılıq var. Maddi tərəflərini fikirləşəndə, siyasi manevr etmək imkanlarımı göz önünə gətirirəm və deyirəm ki, əgər həmin addımları atsaydım, bu gün başqa yerlərdə olardım. Ümumiyyətlə, insanın daxilində xeyir və şər qüvvələr var. Bayaq dediyim fikirləri adama şər qüvvələr dedizdirir. Amma xeyir qüvvələr ona üstün gəlir. Onlar mənə deyirlər ki, yaxşı ki, bunu etməmisən. Çünki hər şey maddiyyətin üzərində qurulmur. Bunun nəticəsidir ki, bu gün heç kim məni ittiham edə bilmir. Əqidəmə həmişə sadiq olmuşam, insanlığımı, mənliyimi heç vaxt dəyişməmişəm. Bu gün iki oğlum var və onların qarşısında alnım açıq, üzüm ağdır.

- Hesab edirəm ki, sırf ictimai fəaliyyətlə məşğul olsam, həm cəmiyyət, həm də özüm üçün daha faydalı olar. Mən bu gün ictimai fəaliyyətlə məşğul olmağı, cəmiyyətdəki bəzi qüsurları aradan qaldırmağa yardım etməyi daha faydalı hesab edirəm. Siyasi proseslər isə daha böyük güc, resurs tələb edir. Hesab edirəm ki, mənim gücüm cəmiyyətdəki bəzi qüsurların aradan qaldırılması üçün yetərlidir.